Bioboeren Sjack en Martine van Wilaardenhof in Loenhout zoeken een overnemer voor hun bedrijf. Omdat ze niet willen dat hun serres, schuur en tunnels worden platgegooid om plaats te ruimen voor een paardenwei of tuin roepen ze de hulp in van De Landgenoten. ‘Het wordt hier één grote manege.’
Ergens tussen Loenhout en Hoogstraten ligt het Wilaardenhof verstopt tussen de groene velden. Zestien jaar geleden kochten Sjack en Martine dit mooie bedrijf in de Noorderkempen omdat hun droom van een biologische boerderij in Essen botste met de uitbreidingsplannen van een plaatselijk industrieterrein. Daarna reden ze acht jaar lang elke dag van Essen naar Loenhout – tot ze in 2015 een vergunning kregen om een ecologische woning aan hun bedrijf te bouwen. Sindsdien telen ze er naast snijbonen en tomaten voor de groothandel ook seizoensgroenten om op de markt en in de hoevewinkel te verkopen.
‘We waren de eerste bioboerderij die aan de veiling van Hoogstraten leverde’, vertelt Sjack. ‘Ook hebben we veel inspanningen geleverd om een klantenkring op te bouwen die zowel in ons winkeltje groenten komt kopen als op de markt. Het is echt een wereld op zich geworden. Het zou spijtig zijn dat al die moeite verloren zou gaan.’ Door de nierproblemen van Sjack kijken ze immers een beetje vroeger dan gepland uit naar een opvolger.
Verpaarding
‘Het bedrijf verkopen is niet moeilijk’, legt Sjack uit. ‘Het een landbouwbedrijf en biologisch houden wel. Ik moet maar een groot bord tegen onze straat zetten en er zal wel iemand voorbij komen met veel geld. Alleen, we willen niet verkopen aan de eerste de beste die hier riant wil komen wonen om er een paard weg te zetten. Daarvoor hebben we die inspanningen om om te schakelen niet gedaan.’
Wat Sjack vertelt, is voor veel landbouwers geen nieuws. Van alle hoeves die vrijkomen, komt slechts 10% terug in boerenhanden. Naar schatting werd in 2017 reeds 105.000 ha landbouwgrond gebruikt voor paarden en dat areaal groeit. Daarnaast nemen ook privétuinen meer dan 8% van alle landbouwgrond in. Samen bezetten paarden en tuinen zo’n 25% van de landbouwgrond terwijl dat doorgaans geen agrarisch gebruik is. ‘Mijn buurman is enkele jaren geleden op pensioen gegaan. Op zijn boerderij zit nu een man die auto-onderdelen in zijn loods stockeert en een vrouw die enkele paarden houdt. Nee, als je rondkijkt wordt het hier stilaan één grote manege.’
Sjack en Martine delen de missie van De Landgenoten dat landbouwgrond liefst voor landbouw wordt gebruikt. Daarom gaan Sjack en Martine dus op zoek naar een overnemer die het biologische bedrijf graag verder zet. ‘Ik heb niets tegen collega-boeren en ik heb veel goede buren, maar mijn instelling was wel altijd al dat landbouw anders kan. (denkt na) Ik ondervind nu zelfs aan de lijve dat al die sproeistoffen schadelijk kunnen zijn. Het zou ook gewoon vreemd zijn om een project van jaren plotseling gras te zien worden.’
Bioboodschap
Gelukkig merkt Sjack rondom hem dat de bioboodschap steeds meer aanslaat. ‘In Hoogstraten hebben ze een project als OogstStraten en ook in Wuustwezel beweegt er wat. Deze zomer wordt er een fietstocht georganiseerd langs landbouwbedrijven die hun producten lokaal verkopen, Loeren en toeren bij Wuustwezelse boeren: van een ijsboerderij en een melkveehouderij met een melkautomaat tot een bloemenkwekerij en het Wilaardenhof. Aan elk bedrijf zal een bord met QR-code hangen dat je inkijk geeft in het productieproces.’ Het is geen verkooppraatje om een overnemer te overtuigen dat bio leeft in de buurt, daarvoor is Sjack te nuchter, enkel een vaststelling.
Ook wat betreft zijn opvolging en toekomst, blijft hij realistisch. ‘Zolang ze biologisch willen werken, hebben wij niet te zeggen wat. Nieuwe bazen, nieuwe wetten. Misschien kan ik soms zelfs nog wat meehelpen en hier en daar wat uitleg geven. Al kan een jongere generatie mij vandaag waarschijnlijk veel meer uitleggen.’ Sjack lacht. Hij hoopt maar dat het levenswerk van hem en zijn vrouw verder kan blijven groeien. En zolang er geen overnemer is, gaan ze nog wat door. ‘Het is zeker niet dat het Wilaardenhof stopt. Misschien laten we de groothandel sneller vallen en mikken we enkel nog op korteketenverkoop. Om vijf uur ‘s ochtends naar de groothandel en dan om 20 uur nog rondwandelen op je akker… dat gaat gemakkelijk als je 25 bent. Op je 55e met maar een halve nier is dat al een stuk moeilijker.’
Heb je interesse in de overname van deze boerderij of denk je te kunnen helpen in de zoektocht van Sjack en Martine naar een overnemer? Neem dan contact op met petra@delandgenoten.be. Zij bezorgt jou een vragenlijst die polst naar je opleiding, ervaring en plannen. Samen met Sjack en Martine zoeken we naar de meest geschikte kandidaat. De Landgenoten heeft interesse om te investeren in de gronden om de opgebouwde bodemvruchtbaarheid niet verloren te laten gaan. Zo maken we de overname financieel ook lichter. Meer info over het Wilaardenhof vind je hier.