Van 7 tot 9 maart ging in De Vooruit Kiemkracht door, hét Vlaamse festival voor agro-ecologie. Onze bewegingsmedewerker Jorid volgde er een boeiend debat en een inspirerende wandeling. Dit is wat zij allemaal ontdekte op dit leerrijk en optimistisch treffen.
Wist je dat Gentse Waterzooi oorspronkelijk gemaakt werd met zoetwatervissen? Dat 19e-eeuwse fabrieksarbeiders doorheen de generaties krompen door een zeer eenzijdig en mager dieet van aardappel, roggebrood en karnemelk? Dat arbeiders zelf een coöperatie opstartten om goed brood te laten bakken als reactie op het minderwaardige brood dat overal verkocht werd?
Wie van zulke weetjes houdt, had zaterdag 9 maart in de voormiddag naar Gent moeten afzakken. In het kader van Kiemkracht 2024 ging toen immers ‘Honger Naar Gent’ door, een interessante wandeling die ik samen met zo’n twintigtal andere Gent-minnende mensen volgde. Op verschillende straathoeken, onder een stralende zon, kregen we in sappig Gents uitleg over de plaatselijke geschiedenis in de 14e en 19e eeuw en welke rol voedsel toen speelde in die maatschappijen.
Common vs. commodity
Na deze heerlijke weetjeswandeling sloot ik in De Vooruit aan bij het panelgesprek rond ‘Voedsel als Commons’: hoe realiseren we een denkshift in onze huidige maatschappij om voedsel als een common en niet als een commodity te beschouwen? Hoe onttrekken we een basisrecht als voedsel uit het kapitalistisch idee dat ook dit moet gecommercialiseerd worden? De zaal was goed gevuld. Petra vertegenwoordigde De Landgenoten en legde uit hoe wij met zijn allen een oplossing kunnen bieden voor de problematiek rond landbouwgrond.
De doorlopende tentoonstelling ‘Agri Valley’ blies me van mijn sokken. Hoe de agro-industrie eruitziet, in welke omstandigheden mensen hierin werken en hoe ver voedsel en natuur op deze manier van elkaar afstaan: ik vermoed dat weinig mensen dergelijke bedrijfsvoering te zien krijgen. Het deed me denken aan de documentaire Our daily bread. Je hebt voor- en tegenstanders van de agro-industrie, maar intuïtief lijkt het me het niet de juiste manier te zijn om met ons eten om te gaan.
Gelukkig waren er veel kennissen en gelijkgezinden die er voor zorgden dat het een warme en optimistische dag werd. Goed gevuld, leerrijk en activistisch. Meer moet dat niet zijn.
Foto door Jef Geldof.